حداکثر فشار کاری لوله پلی اتیلن

به منظور فراهم سازی یک فضای متفاوت و بازتابی نو از این موضوع، بیایید مروری خلاقانه و متفکرانه بر پیچیدگی های فشار کاری در لوله پلی اتیلن داشته باشیم. این مقاله به سه پارامتر اصلی در تعیین حداکثر فشار کاری (MOP) لوله های پلی اتیلن خواهد پرداخت: حداقل استحکام لازم (MRS)، نسبت ابعاد استاندارد (SDR) و ضریب سرویس یا فاکتور امنیتی (C).

حداکثر فشار کاری لوله پلی اتیلن

در جهان مهندسی، رابطه میان این مولفه‌ها از طریق یک فرمول صنعتی پذیرفته شده، یعنی MOP = (20*MRS)/(C*(SDR-1))، تعیین می‌شود. C در این فرمول، ضریب سرویس کلی یا فاکتور ایمنی را مشخص می‌کند.

مهندسین، مؤسسات طراحی و کاربران بطور معمول توصیه می‌کنند که در کاربردهای مربوط به آب، مقدار C حداقل برابر 1.25 باشد، در حالی که در کاربردهای گازی، مقدار حداقل C برابر 2.0 است. البته طراح می‌تواند بسته به مقررات محلی و ملی یا ویژگی‌های خاص کاربرد، از ضرایب بالاتری استفاده کند.

حالا بیایید دو مثال را با توجه به این اصول بررسی کنیم:

مثال 1: فشار کاری لوله‌های آب PE100 با SDR11

با توجه به فرمول ارائه شده، و با MRS برابر با 10 MPa، SDR برابر با 11 و C برابر با 1.25، MOP محاسبه می‌شود به صورت MOP = (20/10)/(1.25*(11-1)) که برابر است با 16 bar.

مثال 2: فشار کاری خط اصلی توزیع لوله پلی اتیلن گاز PE100 با SDR17

در این مورد، با داشتن MRS برابر با 10 MPa، SDR برابر با 17 و C برابر با 2.0، MOP محاسبه می‌شود به صورت MOP=(20*10)/(2.0*(17-1)) که برابر است با 6.25 bar.

اما هنگام تصمیم‌گیری درباره‌ی استفاده از MOP محاسبه شده، باید به موارد دیگری هم توجه داشت. یکی از این موارد، مقاومت لوله در برابر انتشار سریع ترک (RCP) است که در کاربردهای گازی بسیار مهم است. برای اطمینان از قابلیت اعمال MOP محاسبه شده، باید به EN 1555-1/2 و ISO4437-1/2 مراجعه شود. در نهایت، فهم عمیق از روابط میان MOP، MRS، SDR و C، نقش حیاتی در تضمین عملکرد مطلوب لوله‌های پلی اتیلن ایفا می‌کند.