تاریخچه لوله پلی اتیلن گازرسانی

اولین استفاده از لوله پلی اتیلن گازی پس از جنگ جهانی دوم آغاز گردید. بسیاری از شرکت های گازرسانی در سراسر دنیا بخصوص آمریکا، قدمت فعالیت خود را به قرن نوزدهم برمی گردانند. در آن زمان از گاز برای روشنایی استفاده می شد؛ اما لوله های گازرسانی از جنس چدن بودند. ویژگی های این لوله ها، روش های دشوار مخصوصی را برای نگهداری و استفاده از آنها می طلبید. بعد از گذشت چندین سال، استفاده از لوله های فولادی نیز در سیستم های گازرسانی رواج پیدا کرد که دارای معایب خاص خود بود. سپس در دوران پس از جنگ جهانی دوم، استفاده از لوله های پلی اتیلن PE برای توزیع گاز، دفتر دیگری را در این حوزه گشود.

استفاده از لوله پلی اتیلن گازی چه مزیتی داشت؟

لوله پلی اتیلن گازرسانی چندین مزیت کلیدی نسبت به لوله های دیگر داشت:

• تهیه و نصب آن هزینه کمتری در بر داشت و تعمیر و نگهداری آن راحت تر بود.
• لوله پلی اتیلن عمر طولانی تری نسبت به لوله فولادی داشت.
• عدم نیاز لوله پلی اتیلن به حفاظت کاتدی منجر به کاهش هزینه های عملیاتی در نگهداری لوله می گردید.
• فشار گاز داخل لوله پلی اتیلن در طول مسیر ثابت بود زیرا این لوله ها، بافت صاف تری نسبت به لوله های فولادی داشتند، در نتیجه باعث کاهش فشار گاز نمی شدند.

اولین لوله پلی اتیلن برای گازرسانی در کجا نصب گردید؟

اولین استفاده از لوله پلی اتیلن گازی در ایالت کانزاس آمریکا و در سال 1959 با لوله هایی انجام شد که توسط فیلیپس پترولیوم تولید شده بود. سپس به دلیل مزایای بسیار، لوله های پلی اتیلن به سرعت همه گیر شدند. پترولیوم و دوپونت دو تن از تولید کنندگان لوله های پلی اتیلن بودند. همزمان با توسعه این لوله ها فرایند اکستروژن نیز انجام شد که باعث تولید مقرون به صرفه تر لوله پلی اتیلن گردید. روش اتصال لوله های پلی اتیلن در آن زمان تنها به روش جوشکاری لب به لب بود.

توسعه لوله های پلی اتیلن در سیستم های گازرسانی در ابتدا با مقاومت های بسیاری روبرو شد زیرا بسیاری از مدیران عقیده داشتند، لوله فولادی محکم تر است. از طرفی لوله های پلی اتیلن قدیمی دارای مقاومت لوله های امروزی نبودند، برخی از آنها با رزین ساخته شده و مستعد ترک خوردگی بودند. با گذشت زمان، صنعت لوله اتیلن به سمت استاندارد شدن پیش رفت و  لوله های مقاومت تر و با چگالی بیشتر تولید شدند. مطابق با این استانداردها، لوله پلی اتیلن زرد برای خطوط گاز زیر زمینی مورد استفاده قرار گرفت. امروزه لوله های با چگالی متوسط، زرد رنگ هستند و لوله های اتیلن با چگالی بالاتر،  سیاه با نوارهای زرد و یا سیاه ساده می باشند.

اتصالات الکتروفیوژن گازرسانی، گامی مهم در پیشرفت صنعت لوله پلی اتیلن

با معرفی اتصالات الکتروفیوژن گازرسانی تحول بزرگی در صنعت لوله های پلی اتیلن رخ داد. اتصالات الکتروفیوژن نوع خاصی از اتصالات هستند که مبتنی بر روش های حرارت دهی می باشند. این اتصالات در مدل های مختلف تولید شده و برای جوش دادن لوله های پلی اتیلن با حرارت به کار می روند. اتصالات الکتروفیوژن در اثر گرما، خواص خمیری پیدا کرده و بعد از سرد شدن باعث چسبیدن لوله ها به هم می شوند. این اتصالات در انواع زانویی، تبدیل، سه راهی، فلنج پلی اتیلن، کمربند، کپ و تی اف گازی موجود می باشند. توضیح این که تی اف گازی، اتصالی است که یک سمت آن از جنس پلی اتیلن و سمت دیگرش از جنس مانیسمان است. از آن جا که برای انتقال گاز از لوله های پلی اتیلن و مانیسمان استفاده می شود، بنابراین تی اف گازی الکتروفیوژن از اهمیت بالایی در سیستم های انتقال گاز برخوردار است.

سابقه استفاده از لوله پلی اتیلن گازرسانی در ایران

استفاده از لوله پلی اتیلن گازی در ایران سابقه ای حدود سی ساله دارد تا قبل از آن در اکثر مناطق و شهرهای ایران از لوله های فولادی استفاده می گردید. از دهه هفتاد استفاده از لوله های پلی اتیلن PE برای گازرسانی شهرهای مختلف رواج پیدا کرد. بیشترین استان هایی که در سیستم گازرسانی خود از لوله های پلی اتیلن بهره گرفتند، استان های تهران، اصفهان و خراسان می باشند. امروزه با توجه به گسترش گازرسانی به شهر ها و روستاهای مختلف، لوله های پلی اتیلن به علت مزایای قابل توجهی که دارند، نسبت به لوله های فلزی ترجیح داده می شوند.